(จ.).ตั้วสิว ก. ซ่อมแซม เช่น ต้องตั้วสิวสําเภาเอาเข้าอู่. (จ.).ตั้วเหี่ย น.
(จ.).เกาเหลียง ๑ [–เหฺลียง] น. ชื่อเหล้าจีนชนิดหนึ่ง. (จ.).เกาเหลียง ๒ [–เหฺลียง] น. ชื่อดินชนิดหนึ่ง ใช้ปั้นทําเครื่องเคลือบดินเผาได้ดี ดินเกาลิน ก็เรียก. (จ.).เก้าอี้ น.
คดโกง ไม่ซื่อตรง. (จ. กังฉิน ว่า อำมาตย์ทุจริต อำมาตย์ทรยศ).กุ๊ย น. (จ. กุ๊ย ว่า ผี).กุยช่าย น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Allium tuberosum Roxb.
ผักดองแห้งแบบจีนชนิดหนึ่ง ใช้ปรุงอาหาร. (จ.).ตังโอ๋ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Chrysanthemum coronarium L. ในวงศ์ Compositae ใบเล็กหนา กลิ่น หอม กินได้ เป็นพรรณไม้ต่างประเทศ งาไซ ก็เรียก.
(จ.).แป๊ะซะ น. ชื่ออาหารใช้ปลานึ่งจิ้มนํ้าส้มกินกับผัก. (จ.).โป๊ ก. ส่งเสริมสิ่งที่บกพร่อง เช่น ยาโป๊ ทําสิ่งยังบกพร่องอยู่ให้สมบูรณ์ เช่น เอาสีโป๊ตรงที่เป็นช่อง เป็นรู ก่อนทาสีเอาปูนโป๊รอยที่ชํารุด.
เครื่องสานรูปคล้ายเปลือกหอยแครง สําหรับใช้โกยดินเป็นต้น บุ้งกี๋ ก็ว่า. (จ.).เปาะเปี๊ยะ น. (จ.).เปีย ๑ น. ผมที่ไว้ยาวบริเวณท้ายทอย ผมที่ถักห้อยยาวลงมา ผมเปีย หรือ หางเปีย ก็เรียก เรียก ลายที่ถักตอก ๓ ขาไขว้กันว่า ลายเปีย หรือ ลายผมเปีย; พวงมาลัยที่มีอุบะห้อยลงมาเหมือน ผมเปีย. (จ.).เปีย ๒ น. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ทําด้วยแป้งเป็นชั้น ๆ มีไส้ใน ขนมเปียะ หรือ ขนมเปี๊ยะ ก็ว่า.
(จ.).ก๋วยเตี๋ยว น. ชื่อของกินชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้าเป็นเส้น ๆ ถ้าลวกสุกแล้วปรุงด้วยเครื่องมีหมูเป็นต้น. (จ.)กอเอี๊ยะ น. ขี้ผึ้งปิดแผลชนิดหนึ่งแบบจีน. (จ.).กังฉิน ว.
สาลี่ ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Pyrus pyriflora L. ในวงศ์ Rosaceae ผลเนื้อกรอบ รสหวานอมเปรี้ยวเล็กน้อย กลิ่นหอม. (จ.).โสหุ้ย น. ชื่อขนมของจีนชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้าปั้นเป็นลูกกลม ๆ ต้มน้ำตาล.
(จ.).หลี [หฺลี] น. ชื่อมาตราจีน คือ ๑๐ หลี เป็น ๑ หุน.หลีโก ดู ไน ๒. (จ.).หลีฮื้อ ดู ไน ๒.
เครื่องปรุงรสอย่างน้ำปลา ทำด้วยถั่วเหลือง น้ำปลาถั่วเหลือง ก็เรียก อย่างใสเรียกว่า ซีอิ๊วขาว อย่างข้นเรียกว่า ซีอิ๊วดำ ถ้าใส่น้ำตาลทรายแดง เรียกว่า ซีอิ๊วหวาน. (จ.).ซึ้ง ๑ น. (จ. เล่งซึ้ง).เซ้ง (ปาก) ก. โอนสิทธิหรือกิจการไปให้อีกคนหนึ่งโดยได้ค่าตอบแทน รับโอนสิทธิหรือกิจการจากอีกคนหนึ่งโดยต้องเสียค่าตอบแทน เรียกว่า รับเซ้ง.
(จ.).เต๋า ๒ น. ชื่อศาสนาสําคัญศาสนาหนึ่งของจีน มีศาสดาชื่อ เล่าจื๊อ หรือ เหลาจื่อ เต้า ก็ว่า. (จ.).เต้าเจี้ยว น. ถั่วเหลืองที่หมักเกลือสําหรับปรุงอาหาร. (จ.).เต้าทึง น. ชื่อของหวานชนิดหนึ่ง มีถั่วแดงกับลูกเดือยต้มแป้งกรอบ ลูกพลับแห้ง เป็นต้น ใส่น้ำตาล ต้มร้อน ๆ.
(จ.).โต้โผ น. (จ.).ไต๋ (ปาก) น. กลเม็ด ทีเด็ด ความลับ เจตนาแท้จริงซึ่งซ่อนเร้นไว้; ไพ่ตัวสําคัญซึ่งปิดไว้ไม่ให้คู่แข่ง รู้. (จ.).ไต้ก๋ง น.
(จ.).ซินแส น. หมอ ครู จีนแส ก็ว่า. (จ.).ซีอิ๊ว ซี่อิ้ว น.
ถั่วเหลืองที่โม่เป็นแป้งแล้วทําเป็นแผ่น ๆ ใช้เป็นอาหาร มี ๒ ชนิด คือ เต้าหู้ขาว และเต้าหู้ เหลือง. (จ.).เต้าหู้ยี้ น. อาหารเค็มของจีน ทําด้วยเต้าหู้ขาวหมัก. (จ.).เต้าฮวย น. ชื่อของหวานชนิดหนึ่ง ทําด้วยนํ้าถั่วเหลืองที่มีลักษณะแข็งตัว ปรุงด้วยนํ้าขิงต้มกับนํ้า ตาล.
(จ. เถ่าแก่). จีนชาวเมืองแต้จิ๋วในมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน เรียกภาษาของจีนชาวนี้ว่า ภาษาแต้จิ๋ว.ไต้หวัน น. ชื่อเกาะในทะเลจีนใต้ อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของมณฑลฮกเกี้ยน. ชื่อแพรจีนชนิดหนึ่ง มีดอกดวงโต.จีนฮ่อ น. จีนพวกหนึ่งที่มีถิ่นฐานเดิมอยู่ทางตอนใต้ของประเทศจีน มีมณฑลยูนนานเป็นต้น ฮ่อ ก็เรียก.เจ๊ก (ปาก) น. คำเรียกคนจีน.
เส้นหมี่ขนาดเล็ก ๆ ทำด้วยแป้งสาลี ตากแห้งเก็บไว้ได้นาน. โผ (ปาก) น. บัญชีรายชื่อบุคคลที่เตรียมไว้ล่วงหน้า.
ชื่อเรือขนาดใหญ่ ต่อด้วยไม้ ท้องเรือเป็นสัน สําหรับขนถ่ายและบรรทุกสินค้า. บ๊วย ๒ (ปาก) ว. ที่สุดท้าย ล้าหลังที่สุด.
(จ.).บ๊ะจ่าง น. ชื่ออาหารคาวของจีนชนิดหนึ่ง ทำด้วยข้าวเหนียวนำมาผัดน้ำมัน มีไส้หมูเค็มหรือหมู พะโล้ กุนเชียง ไข่เค็มเฉพาะไข่แดง กุ้งแห้ง เห็ดหอม เป็นต้น ห่อด้วยใบไผ่แล้วต้มให้สุก. (จ.).บะหมี่ น. ชื่ออาหารชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งสาลี เป็นเส้นเล็ก ๆ มีสีเหลือง ลวกสุกแล้วปรุงด้วยเครื่อง มีหมูเป็นต้น. หลิน [หฺลิน] น. ชื่อแพรจีน มีหลายชนิด.หลี [หฺลี] น.
นายท้ายเรือสําเภาหรือเรือจับปลา. (จ.).ไต้ฝุ่น น. ปาท่องโก๋ น. แป๊ะ (ปาก) น. ชายจีนแก่; ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.โป น. ชื่อขนมหวานอย่างแห้งของจีน มีหลายอย่างรวมกัน เช่น ข้าวพอง ถั่วตัด งาตัด.จับกัง น.
กับข้าวอย่างหนึ่ง มีปลาทอดแล้วปรุงด้วยเครื่องต่าง ๆ เรียกว่า ปลาเจี๋ยน. (จ. เจี๋ยน ว่า เคลือบนํ้าตาล เชื่อมนํ้าตาล).แจ น. อาหารที่ไม่ปรุงด้วยเนื้อสัตว์ และผักบางชนิดเช่นกระเทียม กุยช่าย ผักชี เจ ก็ว่า.
ในวงศ์ Alliaceae คล้ายต้นหอมหรือกระเทียม ใบแบน กลิ่นฉุน กินได้ นําเข้ามาปลูกเพื่อเป็นอาหาร พายัพเรียก หอมแป้น. (จ.).กุยเฮง น. เสื้อแบบจีนชนิดหนึ่ง คอกลม ผ่าอกตลอด ติดกระดุม มีกระเป๋าด้านล่างข้างละกระเป๋า. (จ.).เก๊ ว.
ชื่อขนมชนิดหนึ่ง สีดํา ทําจากเมือกที่ได้จากการต้มเคี่ยวพรรณไม้ชนิดหนึ่ง ใส่แป้งลงไปผสม กวนให้ทั่ว ทิ้งไว้ให้เย็น กินกับนํ้าหวานหรือใส่นํ้าตาลทรายแดง. (จ.).แฉโพย ก. เปิดเผยข้อที่ปิดบังหรือความลับ.
เยี่ยมยอด เช่น มือชั้นอ๋อง. (จ.).อั้งยี่ น. สมาคมลับของคนจีน; (กฎ) ชื่อความผิดอาญาฐานเป็นสมาชิกของคณะบุคคลซึ่งปกปิดวิธี ดําเนินการและมีความมุ่งหมายเพื่อการอันมิชอบด้วยกฎหมาย เรียกว่า ความผิดฐานเป็นอั้งยี่. (จ.).อั้งโล่ น. เตาไฟดินเผาชนิดหนึ่งของจีน ยกไปได้. (จ.).เอี๊ยม น.
ตําแหน่งหัวหน้าอั้งยี่ อั้งยี่. (จ.).ตาเต็ง น. เครื่องชั่งหรือตาชั่งขนาดเล็กชนิดหนึ่ง มีถาดห้อยอยู่ทางหัวคันที่เป็นไม้หรืองาช้าง มีตุ้ม ถ่วงห้อยเลื่อนไปมาตามคันได้ เดิมใช้สําหรับชั่งทอง เงิน เพชร และพลอย เต็ง ก็เรียก. (เทียบ จ. เต็ง).ตุ๋น ก. ทำให้สุกด้วยวิธีเอาของใส่ภาชนะวางในภาชนะที่มีน้ำแล้วเอาฝาครอบ ตั้งไฟให้น้ำเดือด เช่น ตุ๋นไข่ ตุ๋นข้าว เคี่ยวให้เปื่อย เช่น ตุ๋นเนื้อ ตุ๋นเป็ด.
(จ.).โจ๊ก น. ข้าวต้มชนิดหนึ่งที่ใช้ปลายข้าวต้มจนเละ. ฮกเกี้ยน น. ชาวจีนในมณฑลฮกเกี้ยนของประเทศจีน ชาวจีนที่มีถิ่นฐานเดิมอยู่ในมณฑลฮกเกี้ยน.ฮ่อ น. ชื่ออาหารแบบจีนชนิดหนึ่ง ใช้เนื้อกุ้งผสมแป้งมันและเครื่องปรุงรส บดหรือโขลกจนเหนียวแล้วห่อด้วยฟองเต้าหู้เป็นท่อนกลม ๆ ยาว ๆ นึ่งแล้วทอดให้สุกกินกับน้ำจิ้ม.
(จ. โป้ว ว่า ปะชุนเสื้อผ้า ซ่อมแซม บำรุงร่างกาย). เปลือยหรือค่อนข้างเปลือย เช่น รูปโป๊ มีเจตนาเปิดเผยอวัยวะบางส่วนที่ควรปกปิด เช่น แต่งตัวโป๊.โปเก (ปาก) ว. เก่าแก่จนใช้การไม่ได้ดี. ชักเอาเงินไว้จากขาไพ่ที่เป็นผู้กินหรือลูกค้าที่แทงถูกในการพนันบางชนิดเช่นถั่ว โป เรียกเงินที่ได้โดยวิธีนี้ว่า เงินค่าต๋ง. (จ. ต๋งจุ้ย).ตงฉิน ว.
ชาวจีนพวกหนึ่งในมณฑลกวางตุ้งของประเทศจีน เรียกว่า จีนแคะ เรียกภาษาของชาวจีนพวกนี้ว่า ภาษาแคะ. ชื่อศาสนาสําคัญศาสนาหนึ่งของจีน มีศาสดาชื่อขงจื๊อ.ขิม น. เครื่องดนตรีจีนชนิดหนึ่ง รูปคล้ายพระจันทร์ครึ่งซีก ใช้ตี. เนื้อแมงกะพรุนหมักเกลือ ทําเป็นแผ่น ใช้เป็นอาหาร.
(จ.).เหลียน [เหฺลียน] น. ชื่อมีดขนาดใหญ่ ใบมีดแบน ปลายกว้างโคนแคบ สันหนาและโค้งดุ้งขึ้น โคน มีดทำเป็นบ้อง หรือกั่นสอดติดกับด้ามไม้ยาว ใช้ถางป่า ตัดอ้อย หรือรานกิ่งไม้เป็นต้น อี เหลียน ก็เรียก. (จ.).ไหน ๓ น. ชื่อผลไม้คล้ายพุทรา.
เรียกสิ่งที่ทำให้สุกโดยวิธีดังกล่าว เช่น ไข่ ตุ๋น เนื้อตุ๋น เป็ดตุ๋น; (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า หลอกลวงเอาไปแทนหมดตัว ผู้ถูกหลอกลวงเอาไปแทบหมดตัว เรียกว่า ผู้ถูกตุ๋น. (จ.).ตุ๊ย ก. เอาหมัดกระแทกเอา. ประทัง พอถูไถ ชดเชย เช่น พอตู๊ ๆ กันไป.
(จ.).เต้าส่วน น. ชื่อของหวานชนิดหนึ่ง ทําด้วยแป้งเปียกกวนกับถั่วเขียวที่เอาเปลือกออกแล้วราดนํ้า กะทิ. (จ.).เต้าหู้ น.
(จ.).ซวย (ปาก) ว. เคราะห์ร้าย อับโชค. (จ.).ซาลาเปา น. ชื่อขนมชนิดหนึ่งของจีน ทําด้วยแป้งสาลีปั้นเป็นลูกกลม ข้างในใส่ไส้ มีทั้งไส้หวานและไส้เค็ม.
ทําให้มีส่วนเสมอกัน เฉลี่ย. (จ.).เถ้าแก่ น. ตำแหน่งข้าราชการฝ่ายในในพระราชสำนัก; ผู้ใหญ่ที่เป็นประธานในการสู่ขอและการ หมั้น; เรียกชายจีนที่เป็นผู้ใหญ่และมีฐานะดี เรียกชายจีนที่เป็นเจ้าของกิจการ.
ซื่อตรง ซื่อสัตย์. (จ. ตงฉิน ว่า อํามาตย์ซื่อสัตย์).ตะหลิว น. เครื่องมือทำด้วยเหล็ก ใช้แซะหรือตักของที่ทอดหรือผัดในกระทะ. (เทียบ จ. เตี้ยะ ว่า กระทะ + หลิว ว่า เครื่องแซะ เครื่องตัก).ตังฉ่าย น.